W dniu tym co roku upamiętniamy uwolnienie Polski z jarzma zaborców po 123 latach niewoli.
11 XI 1918r. zakończyła się I wojna światowa i datę tę uznano za symboliczną dla odrodzonej Polski.
Nie od razu dzień ten miał charakter święta narodowego, nie zawsze też był czasem wolnym od pracy i nauki. Początkowo takim przywilejem cieszyli się pracownicy administracji państwowej, później uczniowie. Świętem narodowym ogłoszono 11 listopada w 1937roku.
Podczas II wojny światowej jawne celebrowanie jakichkolwiek świąt państwowych było zabronione ale Polacy „grali na nosie” niemieckiemu okupantowi. Zawieszano afisze, ulotki i napisy z hasłem: „Jeszcze Polska nie zginęła”, „Polska żyje” itp., oraz znak Polski Walczącej, a w ważniejszych miejscach mocowano flagi narodowe.
W 1945 komunistyczne władze Polski zniosły to święto i wróciło ono dopiero w 1989r.
My dziś nie musimy być bohaterami, ale możemy być patriotami. Dlatego wywieśmy flagi, włączmy się do śpiewania hymnu w środę o godzinie 12-tej, sercem i pamięcią oddajmy hołd tym, dzięki którym żyjemy w wolnym kraju.
Wszystkim polecamy też obejrzenie kilkuminutowego filmu ukazującego drogę Polski do wolności:
https://www.youtube.com/watch?v=I9JXOhMReGg -dla starszych
oraz historię naszych symboli narodowych- dla młodszych
Nauczyciele historii